आई ...........

गर्भाशयाच्या अनोळखी स्थळी,

विसावलो होतो मी सुखाने,

अज्ञात होते स्थळ मजला ,

तरी नांदत होतो मी दिमाखाने.

एका अंशातून मजला,

झाला उद्धार तुझ्या अंगणी ,

प्रेमापोटी तृप्त झालो,

लाभले मला अन्वस्त्रपाणी .

नऊ महिन्यांचा तो खडतर प्रवास,

भोगलास तू माझ्यासाठी ,

यातना दुःखे अनेक अडचणी,

सोसलेस तू प्रेमासाठी .

अज्ञात असणार जग पुढचे ,

मिळेल मला नवीन द्रुष्टी ,

कवेत तुझ्या विसावलो असेन ,

ज्ञानी होईल संपूर्ण सृष्टी .

गेल्या जन्माचे पुण्य असता ,

जन्म मिळाला तुझ्याच पोटी,

आई ह्या शब्दातच दडलंय,

विश्वातील सुख अनंतकोटी.   

ओंकार  दिनेश जुवेकर